Burkina Faso po përjeton një transformim të madh nën udhëheqjen e presidentit Ibrahim Traoré. Në shumë rajone të vendit kanë nisur projekte intensive për asfaltim, zgjerim rrugësh dhe ndërtim korridoreve të reja që lidhin qytetet kryesore. Investimet publike në infrastrukturë po sjellin ndryshim të dukshëm, sidomos në zonat rurale ku për dekada mungonin rrugët funksionale dhe qasja në tregje.
Përveç zhvillimit fizik, Traoré ka ndërmarrë një kurs të ashpër ekonomik ndaj kompanive të huaja që për vite të tëra shfrytëzonin pasuritë e vendit. Një prej veprimeve më të bujshme ishte përzënia e disa kompanive franceze të arit, të cilat sipas qeverisë kishin marrë përfitime marramendëse duke i lënë shtetit fitime minimale. Me mbylljen e kontratave të vjetra dhe kalimin e minierave nën kontroll të ri shtetëror,
Burkina Faso synon të mbajë një pjesë shumë më të madhe të pasurisë së vet natyrore.
Këto veprime janë parë në vend si pjesë e “pavarësisë së dytë” nga Franca—jo vetëm politike, por edhe ekonomike. Largimi i trupave franceze, rishikimi i marrëveshjeve të minierave dhe orientimi drejt partneriteteve të reja po e kthejnë Burkina Fason në një shembull të shteteve afrikane që po kërkojnë kontroll të plotë mbi sovranitetin dhe burimet e veta.
Me investime në bujqësi, siguri, infrastrukturë dhe menaxhimin e arit, Burkina Faso nën Traorén po shihet si një prej projekteve më dinamike të Afrikës Perëndimore—një shtet që, pas dekadave stagnim, po ngrihet me ritme të shpejta dhe po rikthen besimin e popullit të vet.