Kryetari i Shoqatës ” Jehona e Malësisë”, Agron Dedivanaj, ka kujtuar atdhetarin Zef Doka Dedivanaj i cili u largua nga kjo jetë duke lënë pas vetes një sërë veprash për kombin shqiptarë, të cilat do të ngjallin kujtesën dhe mirnjohjen e thellë për jetën e tij të jetuar me nder dhe përkushtim ndaj çështjes kombëtare.
“Ishe njeriu që mbante fjalën si gur të rëndë, që nderonte besën si shqiptar i vërtetë, dhe që mbillte shpresë për të ardhmen, për një shoqëri më të drejtë dhe më të ndritur. Idealet shqiptare ishin për ty më shumë se një qëllim – ato ishin mënyra jote e të jetuarit”- ka shkruar Dedivanaj.
Ja postimi plotë:
Pusho i qetë, kushëriri ynë i dashur, Zef Doka Dedivanaj.
Largimi yt nga kjo jetë ka lënë një shprasësi të madhe në zemrat tona, por njëkohësisht ka ngjallur në kujtesën tonë mirënjohjen e thellë për një jetë të jetuar me nder, me dinjitet dhe me përkushtim të palëkundur ndaj çështjes kombëtare.
Për më shumë se tri dekada e gjysëm qëndruat krah për krah në partinë më të vjetër shqiptare, duke përballuar çdo përpjekje, çdo sfidë dhe çdo betejë, gjithmonë me bindjen se po i shérbeje një ideali më të lartë – kombit tonë dhe dinjitetit shqiptar. Ky nuk ishte thjesht aktivizëm politik, por një rrugë e shenjtë, e mbushur me përkushtim, sakrificë dhe dashuri të thellë për vendin.
Zef, ti ishe mishërimi i qëndrueshmërisë. Në një botë ku interesat personale shpesh errësojnë idealet, ti qëndrove besnik, i palëkundur, i drejtë. Nuk kërkove kurrë lavdi apo pozita, por gjithnjë qëndrove në vijën e parë të përkushtimit, me shpirt të pastër dhe zemër të madhe. Lidhjes Demokratike i mbete besnik deri në frymën tënde të fundit. Kurrë nuk e braktise bindjen, nuk u shmange nga rruga e drejtësisë dhe të vërtetës.
Ishe njeriu që mbante fjalën si gur të rëndë, që nderonte besën si shqiptar i vërtetë, dhe që mbillte shpresë për të ardhmen, për një shoqëri më të drejtë dhe më të ndritur. Idealet shqiptare ishin për ty më shumë se një qëllim – ato ishin mënyra jote e të jetuarit.
Kombi dhe Flamuri, që i deshe aq shumë, ishin burimi yt i pashtershëm i frymëzimit. Lufta jote nuk ishte me armë, por me bindje, me fjalë të urta dhe me punë të ndershme – luftë për krenari, për identitet dhe për dinjitet. Dhe kjo luftë nuk pushoi kurrë, as në ditët më të vështira të jetës sate.
Sot, ndërsa ti pushon së rrahuri me zemrën tënde fisnike, shpirti yt le të gjejë prehje të përjetshme në tokën e Malësisë, të cilën e deshe më shumë se gjithçka tjetër. Ajo tokë do të të mbulojë me nder, sepse ti i dhe asaj shumë më tepër sesa kërkove ndonjëherë.
Lamtumirë, Zef! Kujtimi yt nuk do të zbehet kurrë. Do të jetojë në zemrat tona si simbol i besnikërisë, i sakrificës dhe i dashurisë së pastër për atdheun. Ti ishe dhe do të mbetesh një shtyllë e pathyeshme në historinë e vogël të familjes sonë dhe në historinë e madhe të kombit shqiptar.
