Teksti është pjesë nga eseja e gjatë e Brodskit, On Grief and Reason, përkitazi me poezinë e Robert Frost-it
HYR
Kur arrita te skaji i pyllit,
muzikë – dëgjo!
Tash, nëse jashtë veç po errej,
brenda ishte terr.
Tepër terr që aty një zog
me një lëvizje krahu
të mund ta gjente një sit më të mirë për natën,
sado që ende mund të kpndonte.
Flakërima e fundit e diellit
që kishte vdekur në perëndim
jetonte ende edhe për një këngë tjetër
në gjoksin e një tushe.
E në këtë terr të dendur shtyllash
rridhte muzika e tushës –
gati si një thirrje për të hyrë
në terr dhe në vaj.
Por jo, unë isha jashtë në kërkim të yjeve:
unë s’do të hyja.
S’do ta bëja edhe po të më kërkohej,
e kërkesa nuk më kishte ardhur.
