GazetaMax
Lajme

Martirët e familjes time!

Urim SALIHU
Ju mund mos i kujtoni më.Është e largët dita që ikën dhe braktisën jetën,familjen,çdo gjë.
Vdekja e tyre mund mos u trazojë sepse ne kështu kemi bërë me martirët.I kemi harruar si gjithnjë.
Dy njerëz të shtrenjtë të familjes i kam humbur në konfliktin e 2001-shit.Vdiqën të pastër.Vdiqën në betejat e lavdisë .Atë ndjenjë të humbjes e dij por gjithësesi më pak se prindërit e tyre që e përjetuan thellë derisa ikën edhe ata .Prindërit e tyre pra që panë braktisjet e parakohshme të fëmijëve të tyre .Ishin zemrat e tyre që vajtuan secilën ditë të shkatërruar nga mungesat.
Është e rëndë kur etërit përcjellin para kohe bijtë e tyre.
Dhe ata që kanë humbur dikë të shtrenjtë mund të ngrejnë zërin e revoltës me gjithë forcën e shpirtit çdoherë. Çfarëdo që ata të thonë, kanë të drejtë.Të gjithë ata që kanë humbur familjarët e tyre në një mënyre ose tjetër kanë gjithmonë të drejtë madje edhe të kërkojnë gjithnjë shkakun e vdekjeve të tyre.Të kërkojnë a janë përmbushur idealet për të cilën u bënë kurban jetërat e tyre.
Vetëm ata që e kanë përjetuar këtë ndjenjë të humbjes e dijnë çfarë është trishtimi, çfarë bëhet me mungesën e tyre , si riten të pakrahë fëmijët .Si mbyllen në mbrëmje shtëpitë e tyre plot boshllëk.
Por jo gjithkush është hero vetëm për faktin se ka bartur një emblemë ushtrie .Jo gjithkush ka atë nderin e lavdisë të mbetet i tillë gjithë jetën.
Më ka rastisur njëherë të ndiqja një ngjarje .Një arrestim më saktë.Një njeri që ishte plot dosje dhe që rrethi i tij ishte i lodhur nga ai.Ndodhi kjo para disa vitesh .Ç’është më e keqja ky i arrestuar për shkelje të rënda të ligjit , mbrohej vetëm për faktin se kishte qenë një pjesëtarë i luftës.Të gjithë ishin të lodhur nga reketi që ai i bënte zonës ku vepronte, ndërsa kur e arrestuan shkuan të protesojnë të gjithë.Gjëja më e vështirë ishte si ta nisje artikullin.Pastaj e liruan.E pritën si hero.Zhurma e armëve nuk ndalej për të.Ai po kthehej plot lavdi dhe njerëzit e shihnin si një hero.Si ta nisje shkrimin, si ta quaje : kthimin e një heroi të arrestuar, apo të një njeriu që ua kishte nxirrë jetën komunitetit të tij.Aty e shihje se këtë kufi nuk e dalloje dot.Aty e shihje se ne shkelëm njerëz më të devotshëm, ushtarë që pasi mbaroi konflikti lanë uniformat dhe iu kthyen jetës së tyre të ndershme.Asaj jete që e kishin jetuar gjithmonë.Fakti që këto të dytët i harruam, kjo është gjëja jonë e pafalshme dhe tmerruesja është se mbrojtëm të tjerë që ndoshta kurrë nuk i kishin parë arenat e përgjakshme të konfliktit.Gabimi që vazhdojmë të bëjmë është se të gjithë vazhdojmë ti quajmë heronj!
P.s.Sot është dita kur u vra nga forcat speciale në përleshjet e armatosura ,22 vite më herët daja im Murtezan Etemi.
Ëndrra e tij për të cilët ai u flijua,akoma nuk është përmbushur.

Related posts

Xhaferi – Shentop: Maqedoninë e Veriut dhe Turqinë i lidhë miqësia dhe partneriteti tradicional

Gazeta Max

Spasovski: Është realizuar kursim prej 30 për qind energji elektrike për muajin tetor

Gazeta Max

Zëvendës Kryerevizori shtetëror, Orhan Ademi mori pjesë në Komisionin për mundësi të barabarta të femrave dhe meshkujve në Kuvendin Republikan

Gazeta Max