Që kur diagnostikohen me sëmundjen Crohn-it ose kolit ulceroz, jeta e pacientëve ndryshon plotësisht
Shumica besojnë se sëmundja ka një Gjakrrjedhje zorrësh, dhimbje të tmerrshme dhe trishtim i thellë: Një sëmundje për të cilën të gjithë heshtinefekt të tmerrshëm në aktivitetet e tyre jashtë shtëpisë, si ato më të zakonshmet kur shkojnë në dyqan, postë, farmaci dhe se patjetër duhet të përgatiten para se të dalin nga shtëpia.
U shmangen udhëtimeve, kanë frikë nga situata të paparashikuara në të cilat mund të gjenden, hasin shpesh keqkuptime, jo vetëm nga ambienti, por edhe nga familjarët.
Edhe rrethi i tyre i miqve është zvogëluar, prandaj shumica e tyre janë të vetmuar, transmeton Telegrafi.
Një sëmundje për të cilën nuk flitet
Flitet pak për sëmundjen e Crohn-it dhe kolitin ulceroz për shkak të simptomave jashtëzakonisht të pakëndshme, si numri i madh i jashtëqitjeve gjatë ditës, ndonjëherë deri në 15, gjakrrjedhja nga zorrët, humbja e peshës, temperaturat e larta dhe dhimbjet e barkut.
Ndodh shpesh që sëmundja të mos zbulohet në kohë, ndaj diagnoza pritet për disa vite. Zakonisht zhvillohet midis moshës 20 dhe 30 vjeç dhe çon në dëmtime të përhershme të traktit tretës. Në botë rreth 10 milionë njerëz vuajnë nga sëmundjet inflamatore të zorrëve.
Pacientët me sëmundje inflamatore të zorrëve nuk përfshihen në grupin e personave me aftësi të kufizuara, sepse aftësia e kufizuar e tyre është e padukshme.
Mosnjohja e aftësisë së kufizuar ndikon në cilësinë e jetës për shumë njerëz për shkak të pamundësisë për të lëvizur. Shkuarja në punë çdo ditë ose ndonjë aktivitet i gjatë privat ose biznesi që kërkon mungesë nga shtëpia është praktikisht e pamundur për ne për shkak të udhëtimeve të shpeshta dhe urgjente në tualet.
Ndodh shpesh që sëmundja të mos zbulohet në kohë, ndaj diagnoza pritet për disa vite. Zakonisht zhvillohet midis moshës 20 dhe 30 vjeç dhe çon në dëmtime të përhershme të traktit tretës. Në botë rreth 10 milionë njerëz vuajnë nga sëmundjet inflamatore të zorrëve.
Pacientët me sëmundje inflamatore të zorrëve nuk përfshihen në grupin e personave me aftësi të kufizuara, sepse aftësia e kufizuar e tyre është e padukshme.
Mosnjohja e aftësisë së kufizuar ndikon në cilësinë e jetës për shumë njerëz për shkak të pamundësisë për të lëvizur. Shkuarja në punë çdo ditë ose ndonjë aktivitet i gjatë privat ose biznesi që kërkon mungesë nga shtëpia është praktikisht e pamundur për ne për shkak të udhëtimeve të shpeshta dhe urgjente në tualet.
Nganjëherë për shkak të vetë sëmundjes, ndonjëherë edhe për shkak të terapisë që marrin, fëmijët kanë një ndryshim, disi janë më të shkurtër ose të kequshqyer, dhe nëse janë në terapi me kortikosteroide, atëherë mund të jenë obezë, të kenë puçrra. Për shkak të gjithë kësaj ndjehen ndryshe dhe ja ku vijmë në izolim social.
Do të ishte mirë nëse shoqëria e gjerë e kuptoi rëndësinë e kësaj sëmundjeje, sa e shpeshtë është, por edhe se këta pacientë në shikim të parë ata me të vërtetë mund të duken plotësisht të shëndetshëm, edhe pse luftojnë me probleme dhe sëmundje të mëdha çdo ditë.
