Mic Sokoli (1839 – 20 prill 1881) ishte një figurë nacionaliste shqiptare dhe luftëtar gueril nga Malësia e Gjakovës. Në vitet e Lidhjes së Prizrenit ka qenë udhëheqës i njohur gueril dhe ka marrë pjesë në luftimet e Gjakovës kundër Mehmet Ali Pashës. Luftoi në Betejën e Nokshiqit (afër Grudës) kundër malazezëve. Ai mbahet mend nga shqiptarët për një akt heroizmi në prill të vitit 1881, në të cilin u flijua duke shtypur trupin e tij në grykën e një topi osman. U lind më 1839 në Fang të Bujanit (sot në Rrethin Tropojë), të Malësisë së Gjakovës në kohën e Perandorisë Osmane. Ishte i biri i Ramë Alisë të Mul Osmanit, në familjen e bajraktarëve të Krasniqes, dhe nga i pari i tyre u quajtën Mulosmanajt. Në pinjojt e kësaj shtëpie detyra e bajraktarit lëvizte mes vëllezërve, në kohën e Micit, bajraktar ishte kushëriri i tij i dytë Halili i Binak Alisë.
Mori pjesë në lëvizjet e ndryshme të Lidhjes së Prizrenit, që me Aksionin e Gjakovës e më pas në mbrojtjen e Plavës dhe Gucisë nën Ali bej Gucinë, ku luftoi në betejën e Nokshiqit.
Në prill të 1881, duke përkrahur krahun autonomist brenda Lidhjes, njësitë e së cilës të komanduara nga Sulejman agë Vokshi u ndeshën me trupat osmane të komanduara nga Dervish Pasha në Slivovë, ku dhe vdiq duke i vënë gjoksin topit. Mic Sokoli mori pjesë në betejën e tij të parë kur ishte 16 vjeç kundër malazezëve. Mici do t’i nxirrte bashkëluftëtarët e tij nga pozicioni i tyre i rrethuar në një betejë që shqiptarët do ta fitonin përfundimisht. Sokoli ishte veteran i luftës, duke marrë pjesë në shumë beteja gjatë jetës së tij; luajti një rol aktiv në betejat e Shkupit, Ferizajt, Gjilanit dhe Gjakovës kundër Mehmed Ali Pashës, u dallua gjatë Betejës së Novshiçit kundër malazezëve, luftoi në Plavë, Guci, Hoti, Grudë e Tuzi dhe përfundimisht në betejat në Shtime, Carralevë dhe Slivovë.
Mic Sokoli kishte vepruar në Prizren nën mbrojtjen e Ymer Prizrenit, por pasi vrau një turk të pasur vendas, u shpërngul në Pejë dhe jetoi me Haxhi Zekën. Mic do të vazhdonte të kryente vrasje të tjera të zyrtarëve dhe ushtarëve osmanë. Në moshën 18-vjeçare u detyrua të arratisej në male ku e mori Sulejman Vokshi. Aty mësoi për luftën dhe jetën malore dhe u shqua si një luftëtar i fortë dhe një prijës i aftë në shumë beteja. Ai luajti një rol të madh në Lidhjen e Prizrenit, ku drejtoi njësi të mëdha ushtarake dhe ishte i njohur për kapjen e spiunëve. Mic Sokoli ishte komandant i një force prej 3.000 malësorësh. Pasi mori pjesë në betejën e Gjakovës kundër Mehmed Ali Pashës, Sokoli shkoi në viset veriore të rajonit të Vilajetit të Kosovës (Yeni Pazar etj.) për të luftuar kundër serbëve. Më pas shkonte e luftonte në Malësinë e Madhe. Gjatë marrjes së Prishtinës nga osmanët, Sokoli udhëhoqi 3.000 Malësorët e tij në një sulm të befasishëm kundër forcave osmane nga malet e Gërmisë. Ai u plagos gjatë betejës së Shkupit.
Në Betejën e Slivovës në prill 1881, Mic Sokoli vuri re se luftëtarët e Lidhjes po bombardoheshin nga një pozicion i fortë. Me të kuptuar se do të ishte e pamundur të vriteshin ushtarët osmanë që përdornin topat, Sokoli do të shtypte gjoksin e tij kundër një topi dhe në këtë mënyrë do të pësonte lëndime vdekjeprurëse, por përpjekjet e tij do të siguronin që topi të fillonte të binte tatëpjetë. Akti i trimërisë së Mic Sokolit i motivoi bashkëluftëtarët e tij për të vazhduar betejën dhe ky akt kujtohet sot. Ai ishte 42 vjeç në kohën e vdekjes dhe la pas gruan dhe dy fëmijët, një vajzë dhe një djalë. Më shumë se një shekull më pas, nipi i tij, Tahir Sinani do të vazhdonte këto aktivitete të ngjashme, duke vdekur përfundimisht gjatë Konfliktit Maqedonas të vitit 2001.
Rrëfimet e trimërisë së Sokolit në beteja janë shënuar në shumë këngë popullore tradicionale shqiptare. Qeveria komuniste shqiptare e shpalli Sokolin Hero Popullor të Shqipërisë. Ai shquhej për aftësitë e tij strategjike, përkushtimin ndaj çështjes shqiptare dhe trimërinë e tij. Mic Sokolit i kushtohen shumë këngë dhe veprimet e tij kujtojnë epokën e Lidhjes së Prizrenit dhe përpjekjet e tyre për bashkimin e shqiptarëve. Mic Sokoli është një figurë e shquar e Lidhjes, i njohur si kryetar i Krasniqëve, djali i Sokol Ramës. Veprimet e tij u kthyen në legjendë dhe këngët kushtuar atij interpretohen në ditët e sotme.
Sylejman Krasniqi shkroi romanin “Mic Sokoli”, i cili u shpërblye nga Republika. Piktura e Sali Shijakut me momentet e fundit të Mic Sokolit teksa shtyp gjoksin me topin u nderua me shumë çmime. Ka disa shoqëri artistike, shkolla etj. me emrin Mic Sokoli.
Akti i tij i të vënit gjoksin topit u cilësua akt heroik, duke parë se si bashkëluftëtarët e tij po zmbrapseshin para topit. Për bëmën e tij, populli i këndoi këngë si “Xhamadani i Trimnisë”, “Mic Sokoli n’dy tagana”.
Mic Sokoli n’dy tagana
Mic Sokoli n’dy tagana,
Udha marë! mi ka than nana,
Lufto bir, ti për Shqipni,
Mos i len turqit ktu me hi,
N’koftë nevoja, vi me ty.
Mic Sokoli: ni fjalë po e flet,
Po i thotë nanës: – Ti mir mbetç!
Pa u farue Malsia krejt,
Ktu nuk hin as krajl as mret!
