Mijëra tonë antibiotikë konsumohen në botë çdo vit nga pacientët për arsye të ndryshme si infeksione pas operacionit, pneumoni, infeksione të veshit, por edhe për probleme që prekin mishrat e dhëmbëve.

Në veçanti, përdorimi i tij në stomatologji është shpesh i tepruar dhe vetëm në 2 ose 3 raste nga 10 ndiqet në mënyrë korrekte receta e dhënë nga dentisti.

Antibiotikët e përshkruar nga dentisti janë të domosdoshëm nëse shërbejnë për të luftuar infeksionet akute, siç janë absceset klasike. Megjithatë, ka edhe një përdorim të gjerë si një profilaksë për të reduktuar rrezikun e zhvillimit të infeksioneve.

“Përshkrimi i këtyre barnave përpara një procedure kirurgjikale dentare është gjithashtu i padobishëm në 80% të rasteve ndërsa duhet të rezervohet për pacientët me rrezik të lartë të zemrës”, sipas një studimi në Jama Network Open.

”Për më tepër shpesh amoksicilina përshkruhet për trajtimin e infeksioneve kronike si periodontiti, në vend që të ndërhyhet duke hequr pllakën dhe gurin subgingival ose, në raste të veçanta, me kirurgji: Përdorimi i antibiotikëve nuk parashikohet nga udhëzimet e Federatës Evropiane të Periodontologjisë, e cila kërkon të kufizohet sa më shumë në infeksionet kronike” shpjegon Cristiano Tomasi, profesor i asociuar në Departamenti i Periodontologjisë i Universitetit të Goteborgut, Suedi.

Një studim i universiteteve të Salerno dhe Molise, i botuar në revistën ‘Healthcare’, tregon gjithashtu se terapitë me antibiotikë të përshkruar nga dentisti janë më pak të ndjekura se ato të përshkruara nga mjeku: vetëm një në 2 pacientë dentar i ndjek ato dhe vetëm 2 nga 10 (me rezultate më të mira në ata me diplomë ose diplomë) deklarojnë respektim të lartë të recetës, pra ndjekin mirë kohëzgjatjen dhe dozimin e tij.

“Antibiotiku i ndërprerë para afatit ose i marrë në sasi më të vogël se ç’duhet është një gabim tipik që bëjnë ata që e ngatërrojnë me qetësuesin, pra ndalojnë marrjen e tij sapo të shohin se simptomat përmirësohen. Në këtë mënyrë, megjithatë, ato asgjësojnë vetëm bakteret më të dobëta, të cilat bëhen ‘ushqim’ me të cilin ushqehen më rezistentët, të cilat kështu gjejnë një fushë të lirë për t’u riprodhuar më mirë dhe për të rritur rezistencën ndaj antibiotikëve”, thekson Tomasi. /ANSA/

Mijëra tonë antibiotikë konsumohen në botë çdo vit nga pacientët për arsye të ndryshme si infeksione pas operacionit, pneumoni, infeksione të veshit, por edhe për probleme që prekin mishrat e dhëmbëve.

Në veçanti, përdorimi i tij në stomatologji është shpesh i tepruar dhe vetëm në 2 ose 3 raste nga 10 ndiqet në mënyrë korrekte receta e dhënë nga dentisti.

Antibiotikët e përshkruar nga dentisti janë të domosdoshëm nëse shërbejnë për të luftuar infeksionet akute, siç janë absceset klasike. Megjithatë, ka edhe një përdorim të gjerë si një profilaksë për të reduktuar rrezikun e zhvillimit të infeksioneve.

“Përshkrimi i këtyre barnave përpara një procedure kirurgjikale dentare është gjithashtu i padobishëm në 80% të rasteve ndërsa duhet të rezervohet për pacientët me rrezik të lartë të zemrës”, sipas një studimi në Jama Network Open.

”Për më tepër shpesh amoksicilina përshkruhet për trajtimin e infeksioneve kronike si periodontiti, në vend që të ndërhyhet duke hequr pllakën dhe gurin subgingival ose, në raste të veçanta, me kirurgji: Përdorimi i antibiotikëve nuk parashikohet nga udhëzimet e Federatës Evropiane të Periodontologjisë, e cila kërkon të kufizohet sa më shumë në infeksionet kronike” shpjegon Cristiano Tomasi, profesor i asociuar në Departamenti i Periodontologjisë i Universitetit të Goteborgut, Suedi.

Një studim i universiteteve të Salerno dhe Molise, i botuar në revistën ‘Healthcare’, tregon gjithashtu se terapitë me antibiotikë të përshkruar nga dentisti janë më pak të ndjekura se ato të përshkruara nga mjeku: vetëm një në 2 pacientë dentar i ndjek ato dhe vetëm 2 nga 10 (me rezultate më të mira në ata me diplomë ose diplomë) deklarojnë respektim të lartë të recetës, pra ndjekin mirë kohëzgjatjen dhe dozimin e tij.

“Antibiotiku i ndërprerë para afatit ose i marrë në sasi më të vogël se ç’duhet është një gabim tipik që bëjnë ata që e ngatërrojnë me qetësuesin, pra ndalojnë marrjen e tij sapo të shohin se simptomat përmirësohen. Në këtë mënyrë, megjithatë, ato asgjësojnë vetëm bakteret më të dobëta, të cilat bëhen ‘ushqim’ me të cilin ushqehen më rezistentët, të cilat kështu gjejnë një fushë të lirë për t’u riprodhuar më mirë dhe për të rritur rezistencën ndaj antibiotikëve”, thekson Tomasi. /ANSA/