Pozitiv, i hapur dhe i sinqertë, kështu e perceptojnë qytetarët Maksim Dimitrievskin, kryetar aktual i Kumanovës dhe kandidat për president të Maqedonisë. Që nga viti 2021, kur vendosi të vazhdojë karrierën e tij politike si i pavarur dhe arriti të mbledhë votat e kumanovarëve brenda një dite, Makso, siç e quajnë bashkëqytetarët e tij, ka marrë vetëm vlerësime pozitive. Dhe tani, kur para zgjedhjeve të ardhshme, qytetarët e zhgënjyer thonë “të gjithë politikanët janë njësoj”, ai pretendon se “nuk jemi të gjithë njësoj”, shpall një fushatë pozitive dhe thotë se nuk do të marrë pjesë në fushata të zeza, sepse çfarë qytetarët thonë se është më e rëndësishme për të, jo politikanët.
“Të gjithë e mbushin gojën me fjalë dhe premtime të bukura, por në fund të fundit, çdo vit është më keq dhe më keq se ai i mëparshmi”, thotë ai dhe shton se është këtu për të rikthyer besimin dhe për ta bërë Maqedoninë vendin që duhet të jetë.
Dimitrievski është familjar, baba i tre fëmijëve dhe uron të gjithëve që të kenë një familje të lumtur siç e ka ai. Por ai shton: “Nuk mund të jem i lumtur kur shoh njerëz të pakënaqur rreth meje”.
Me Dimitrievskin biseduam në Kumanovën e tij, ai është i gatshëm të mos jetë baba i qytetit dhe nëse e merr përkrahjen të bëhet baba i qytetarëve të Maqedonisë. Nuk dihet nëse ai do të jetë në gjendje të përkthejë në veprim atë që thotë. Ai beson dhe ka arsye për këtë, të paktën kështu thotë në bisedën e hapur në MMS.
Këtë vit në garë për president të Maqedonisë hynë edhe tre kryetarë komunash. A është më joshëse funksioni presidencial apo tashmë është tejkaluar, pasi që të tre keni mandate të shumëfishta për kryetar komune?
Kjo garë presidenciale do të jetë padyshim një garë lidershipi ku është legjitime të kërkosh si kryetar i suksesshëm komune, i cili ka mësuar si ta menaxhojë Kumanovën si një mjedis multietnik, pastaj të menaxhojë në nivel shtetëror dhe të jetë përfaqësues i vërtetë i qytetarëve. Pa asnjë ndikim politik nga jashtë dhe as peng i asnjë politike të subjekteve politike.
Qytetarët thonë se të gjithë politikanët janë njësoj. Ju thoni në shfaqjet tuaja – jo të gjithë janë të njëjtë. Si do të tregoni veten ndryshe nga të gjithë të tjerët për të fituar simpatinë e tyre, mbi të gjitha që ata t’ju besojnë? Në këto 30 vite janë djegur, me besim të humbur te politikanët.
Sigurisht që nuk jemi të gjithë njësoj. Këtë e konfirmuam në nivel lokal dhe do ta konfirmojmë në zgjedhjet e ardhshme presidenciale dhe parlamentare në nivel qendror. Unë jam një kandidat që vij nga një parti e re politike, e cila ende nuk është zhvilluar në të gjithë territorin e vendit, kryesisht me anëtarë dhe simpatizues që vijnë nga sektori real qytetar dhe e ndjej veten si kandidat për qytetarët. Qëllimi im është që të jem president i Maqedonisë, i cili në radhë të parë do të ketë qytetarët, do të jetë shtyllë dhe garantues i kushtetutshmërisë së shtetit. Nevojat civile do të jenë gjithmonë të parat, jo nevojat e politikës. Unë kurrë nuk do të nënshkruaj një ligj që sillet kundër vullnetit të shumicës së qytetarëve dhe gjithmonë do të shfrytëzoj të drejtën për t’u kthyer në rishqyrtim, sepse kjo është demokracia.
Qytetarët meritojnë një profil të ri të një presidenti që do t’i përfaqësojë denjësisht si brenda dhe aq më tepër ndërkombëtarisht dhe që do të përpiqet të krijojë diplomaci profesionale, e cila për fat të keq aktualisht nuk ekziston. Do të luftoj edhe për ngritjen e standardeve të ushtrisë sonë, e cila është strumbullar dhe garanton rendin kushtetues të Maqedonisë. Është shumë e rëndësishme se kush do të jetë president dhe nëse ai do të jetë vetëm një zgjatim i partive politike apo do të përfaqësojë pikëpamje me të cilat do të pajtohen shumica e qytetarëve, pavarësisht se cilës bashkësi etnike i përket. Me mënyrën time të menaxhimit në nivel lokal kam treguar se nuk i ndaj qytetarët sipas përkatësisë etnike, fetare apo politike, por punoj për të gjithë. Dhe këtë do ta aplikoj gjatë zgjedhjeve eventuale për presidentin e ardhshëm të Maqedonisë.
Pothuajse të gjithë kandidatët ranë dakord se pozita e presidentit është një krah i margjinalizuar dhe i zgjatur i partive. Si do të keni sukses në ngritjen e këtij funksioni?
Nuk do të pajtohesha që posti i presidentit të jetë i margjinalizuar, sepse ai e merr forcën nga mbështetja e menjëhershme dhe e drejtpërdrejtë e qytetarëve, prandaj edhe zgjidhet menjëherë. Presidenti ka kompetencat e tij, sipas Kushtetutës, të cilat janë të mëdha, por gjithsesi ne jemi një demokraci parlamentare ose një republikë parlamentare, ku parlamenti ka fjalën e fundit në krijimin e legjislacionit. Fatkeqësisht, në Maqedoni ligji paraqet dëshirën e elitës politike në pushtet, dhe jo një sërë rregullimesh dhe rregullash ligjore që duhet të rregullojnë marrëdhëniet në vend, mendoj se shembull i mirë është Serbia, e cila ka një Kushtetutë shumë të ngjashme. por ku edhe vetë presidenti me autoritetin e tij ka një rol të rëndësishëm në shoqërinë dhe shtetin e tyre. Pse të mos e ketë edhe Maqedonia? Kemi shembuj edhe nga Bullgaria dhe vende të tjera fqinje. Por, posti i presidentit nuk i kushton atij që zgjidhet, por atij që është në detyrë, dhe i zgjedhur nga qytetarët me shumicë votash, i kushton atij funksioni, karakteri, autoriteti dhe integriteti i tij.
Në fjalimet e tyre pjesa tjetër e kandidatëve, përfshirë edhe partitë politike, thonë – “janë për qytetarët”. Në shfaqjet tuaja ju thoni – “të gjitha për qytetarin e thjeshtë”. Qfare eshte dallimi? A mendoni se qytetarët pas kaq vitesh nuk e pranojnë se “çdo gjë për qytetarët” është vetëm për para zgjedhjeve, e më vonë nuk vlen, janë harruar?
Jemi dëshmitarë se nga elitat e mëparshme politike, qytetari përdoret më së shumti në periudhën parazgjedhore, e më pas, pasi kanë mbaruar zgjedhjet, harrohen deri në zgjedhjet e ardhshme. Kur them “qytetar i zakonshëm” nënkuptoj atë që nuk i përket askund, që nuk është i vendosur, që nuk është anëtar i një subjekti politik dhe që aktualisht është më i pafavorizuari, sepse të dy gjejnë zgjidhjet e duhura përmes prizmit të strukturat e tyre politike.përshtaten me këtë sistem konfuz që i është përshtatur funksionit të elitave që e sundojnë atë. Dhe ne kemi qenë dëshmitarë se në tre dekadat e fundit ka ndryshuar mes dy subjekteve politike nga blloku maqedonas dhe BDI-së, nga partia njëetnike shqiptare. Të gjithë ata që janë të përfshirë në aktivizmin e atyre partive kanë në radhë të parë një shans, ndërsa pjesa tjetër, “qytetari i zakonshëm” lihen të kujdesen për veten e tyre. Këtu unë bashkë me veprimtarët e lëvizjes ZNAM u vumë në shërbim të atyre qytetarëve, por edhe të gjithë atyre qytetarëve besnikë që nuk kanë mëri ndaj Maqedonisë. Të mundohemi së bashku në zgjedhjet e ardhshme të tregojmë se mund të jetë ndryshe. Dhe besoj se do të ndodhë.
E kemi parë deri tani sa të pista mund të jenë fushatat. Edhe tani, fushata ende nuk ka nisur zyrtarisht, truket e pista po dalin në sipërfaqe. Si do ta përballoni këtë, pasi po e shpallni fushatën pozitive?
Ne do të vazhdojmë me këtë qasje. Detyrimi im si personazh publik është të jem sa më i hapur me qytetarët dhe të komunikoj me ta në mënyrë indirekte nëpërmjet jush gazetarëve apo drejtpërdrejt. Ne nuk do të përfshihemi në fushata të zeza, megjithëse nuk pres një fushatë të ndershme, sepse vetë ligji në fushën e financimit të kandidatëve dhe subjekteve politike nuk u jep të drejta dhe mundësi të barabarta të gjithëve për të vepruar në mënyrë të drejtë. . Megjithatë, mendoj se qytetarët janë të vetëdijshëm për gjendjen dhe kushtet në të cilat jetojnë dhe është më se e nevojshme që për momentin të ndodhin disa ndryshime për t’i inkurajuar ata të jenë edhe më të guximshëm në zgjedhjet e ardhshme dhe të bëjnë një ndryshim thelbësor. Është koha që disa elita politike të hyjnë në histori dhe të shohim njerëz të rinj që do të mendojnë progresivisht dhe do t’u japin shpresa të reja qytetarëve. Përndryshe do të mbetemi të pakët me të rinjtë dhe nuk do të kemi me kë ta çojmë vendin përpara.
Në një nga performancat e tua thua: “Nuk mund të jem i lumtur kur shoh njerëz të pakënaqur rreth meje”! Për çfarë u ankuan qytetarët që ju ta thoni këtë?
Me çdo realizim të çdo projekti në nivel lokal, shoh se njerëzit janë të lumtur për diçka që është obligim dhe detyrë e punës ime apo jonë e përditshme, gjë që më motivon edhe më shumë të punoj. Fatkeqësisht, ka shumë njerëz të pakënaqur në vend. Para së gjithash, ata janë të pakënaqur sepse nuk jetojnë në një vend që ka ndërtuar një sistem, por në një vend në të cilin ndërmerren veprime selektive. Një shtet që nuk hap alternativa dhe detyrimi i ne politikanëve është pikërisht ky, ta modifikojmë që të jetë funksional për qytetarët e vet dhe t’i ngjajë një shteti bashkëkohor modern. Goja e të gjithëve është e mbushur me fjalë dhe premtime të bukura, por në fund të fundit, çdo vit është më i keq dhe më i keq se i kaluari.
Maqedonia si shtet është në stagnim, pa marrë parasysh disa analiza pozitive statistikore dhe shifra që na i prezantojnë kuazi-ekspertët në publik, sidomos nga qeveria, se po i tejkalojmë disa shifra për mirë në krahasim me të kaluarën. Duhet të dalim me një prerje reale të situatave, të nxjerrim konkluzione serioze dhe të planifikojmë strategjikisht se si Maqedonia do të bëhet një vend i vetëqëndrueshëm me rritje dhe zhvillim të balancuar ekonomik, i cili gjithashtu duhet të jetë i qëndrueshëm. Shëndet për të gjithë, arsimim sipas nevojave kombëtare, sepse ne duhet të edukojmë stafin tonë për këtu, jo për jashtë. Të garantojë drejtësi për të gjithë, por edhe dënim për të gjithë, jo drejtësi selektive apo drejtësi e synuar siç është aktualisht.
Në nivel lokal keni marrë mbështetje nga shqiptarët. Por tani është krejtësisht ndryshe, BDI-ja ka kandidatin e saj, edhe opozita. Si planifikoni tani të fitoni votat e shqiptarëve?
Unë nuk i ndaj votat në maqedonase apo shqiptare. Janë zëra nga qytetarët e Maqedonisë. Fatkeqësisht, në Maqedoni votimi ende bëhet sipas përkatësisë etnike dhe një pjesë shumë e vogël e qytetarëve votojnë me qasje qytetare. Gjatë procedurës për mbledhjen e mbështetjes shoh që kam mbështetje nga të gjitha nacionalitetet dhe kjo më gëzon. Shembullin tim të menaxhimit të Kumanovës multietnike, e cila është Maqedonia në miniaturë, dua ta afirmoj dhe konfirmoj në nivel qendror nga pozita e presidentit të vendit, presidentit të të gjithë qytetarëve të Maqedonisë, duke përfshirë popullin maqedonas dhe të gjithë anëtarët e bashkësitë e grupeve të tjera etnike.
Në Kumanovë thonë “Maxo është Tito ynë”. Sa vjet është krahasimi me Titon, dhe ju keni lindur më 29 nëntor, ditëlindja e RSFJ-së?
Kumanova është një mjedis specifik, gjithmonë me një krahinë të qendrës së majtë, dhe ky qytet është ndërtuar pikërisht në atë periudhë, në shekullin e parafundit, i cili nga një qytet i vogël u shndërrua në një qendër moderne dhe të bukur. Kumanovci e respekton atë. Edhe në Maqedoni gjithçka është ndërtuar deri në vitet e 90-ta. Qytetarët e vlerësojnë dhe e vlerësojnë atë. Nëse përshtypjet e bashkëqytetarëve të mi janë të tilla, më bën përshtypje, do të thotë shumë për mua. Unë e respektoj karakterin dhe veprën e Titos, por mendoj se edhe ai ka pasur të metat e veta në pjesën e qeverisjes. Por kush nuk i ka. Megjithatë, ne maqedonasit duhet të pajtohemi me faktin historik se për herë të parë krijuam shtet në atë periudhë, falë mbështetjes së sistemit të atëhershëm, ish Partisë Komuniste të Jugosllavisë, e cila e njohu Partinë Komuniste të Maqedonisë. Shumë vite para se të krijohej Maqedonia Asnom. Dhe ky është rezultat i manifestit dhe idealeve të Krushevit që më vonë u konfirmuan nga ASNOM-i dhe u konkretizuan përfundimisht me vendosjen e themeleve të Maqedonisë së pavarur më 8 shtator.
Nga vjen këmbëngulja dhe shpirti juaj luftarak? Nga gjenet e gjyshes suaj Radojka, kush ka qenë luftëtar apo…?
Në AÇP kanë qenë pjesëmarrës shumë familjarë, sidomos nga ana e nënës sime. Kemi edhe luftëtarë të rënë. Ne jemi krenarë për të, si një familje që është e shumtë. Vij nga një familje artizano-bujqësore dhe mund të jem nga të paktët që kam pasur sukses në politikë dhe nuk kam qenë i afërm i ndonjë ish apo politikani të lartë apo titullar poste publike. Këmbëngulja fitohet nga vetë jeta, kështu më kanë mësuar në shtëpi. Ne duhej të punonim shumë dhe të luftonim për gjithçka që kishim. Dhe temperamenti është padyshim shpirti i njerëzve mes të cilëve jetojmë. Të tillë janë kumanovanët. Tiparet e karakterit ndërtohen, por edhe gjenetika bën të vetën. Gjyshja ime është një grua 96-vjeçare, e gjallë dhe e shëndoshë dhe uroj që ajo të jetë e gjallë dhe e shëndetshme për ne. Të jetë si stërgjyshi i saj Duko që jetoi 108 vjet. Gjyshja ime është 96 vjeç dhe është një nga pjesëmarrëset në betejën e Drvarit.
Ajo është shpërngulur këtu nga Krajina pas Luftës së Dytë Botërore dhe janë takuar me gjyshin tim, sepse edhe ai është pjesëmarrës në AÇP. Ata kanë pesë fëmijë të shëndetshëm dhe të drejtë. Familja e babait tim është me origjinë nga rajoni i Krivoreçietse, Kriva Palanka dhe Kratovës. Edhe unë jam krenar për ato rrënjë. Ata janë njerëz shumë punëtorë. Ata ishin të angazhuar në sipërmarrje dhe ndërtim më shumë se një shekull më parë. Kumanova është një qytet në udhëkryq ku përzihen shumë kultura dhe zakone dhe është bukur të marrësh nga të gjitha cilësitë për të pasuruar karakterin dhe përvojën tënde personale me gjëra të reja. Multikulturalizmi është ajo pasuri, të jesh në gjendje ta ndash atë me vlera të tjera shtesë dhe kështu të jesh më i fortë, më i arsimuar, të fitosh më shumë përvojë. Jam vërtet i nderuar që kam lindur në Kumanovë apo në Maqedoni, që është një vend i jashtëzakonshëm, i cili fatkeqësisht nuk dimë t’i shfrytëzojmë bukuritë dhe pasuritë e tij natyrore që janë me bollëk, duke filluar nga dielli, toka, klima, klima dhe pozicioni i saj gjeostrategjik.
Duke folur për pasurinë, sa i pasur është Dimitrievski?
Para së gjithash, ndihem i pasur sepse kam një familje të lumtur dhe uroj që çdo njeri në vend ta ketë një të tillë. Unë kam një grua dhe tre fëmijë dhe secili po degëzon në drejtimin e vet në jetë. Por pasuria materiale nuk ka pasur kurrë asgjë për mua. Ka një pronë të caktuar që përcillet brez pas brezi dhe është traditë në familje. Përveç kësaj, ne gjithashtu krijojmë dhe krijojmë gjatë gjithë jetës sonë. Pozicioni im i plotë financiar është i shtresës së mesme, i cili shfaqet publikisht sipas ligjit dhe mund të shihet kudo. Nuk mendoj se është turp të kesh një të tillë. Është turp të abuzosh me të dhe të mos lejosh që të tjerët ta kenë. Për të jetuar në një shoqëri të drejtë, ne duhet të përpiqemi t’u ofrojmë të drejta dhe mundësi të barabarta të gjithëve.
Sa vuan familja për shkak të përgjegjësive tuaja dhe sa mbështetje ju jep?
Kam një mbështetje të madhe nga gruaja ime, mirëkuptim të madh nga fëmijët e mi. Edhe nga prindërit, të afërmit, miqtë dhe kjo do të thotë shumë për mua, sepse ky profesion që kam zgjedhur, nëse do ta bësh sipas rregullave dhe rregulloreve dhe ligjeve që janë në fuqi, është shumë i vështirë, sepse përballesh. sfida të përditshme, një numër i madh intrigash, nënshtrimesh, veprimesh të individëve që janë të fuqishëm në sistem dhe që realisht kapën ose vazhdojnë të kapin dhe privatizojnë shtetin. Por së bashku me njerëzit e mi të një mendjeje, sepse unë si individ nuk mund të bëj asgjë i vetëm, me ekipin e madh të njerëzve të motivuar së bashku për angazhime të përbashkëta, besoj se do të kemi sukses të ndryshojmë gjërat në vend. Këtu mund të premtoj publikisht se pas këtyre zgjedhjeve në Maqedoni nuk do të jetë më njësoj.
A jeni gati të festoni ditëlindjen tuaj këtë vit në Vodno?
-Vila në Vodno nuk është sfidë për mua, sepse ajo vilë si objekt është domethënëse për ne si qytetarë nga simbolika që jep. Është shumë më e rëndësishme se kush do ta menaxhojë postin e presidentit të vendit dhe nëse qytetarët do të jenë të kënaqur me zgjedhjen e tyre. Nëse çdo qytetar identifikohet me personin për të cilin do të japë mbështetjen dhe ka besim të fortë tek ai dhe përveç kësaj nuk do të zhgënjehet nga ai që e zgjedh, besoj se do të merret vendimi i duhur. Përsa i përket ditëlindjes, zakonisht e festoj në një atmosferë familjare, por ndoshta këtë herë duhet të mendoj për çdo lloj feste. Festimi i ditëlindjes është shumë më pak i rëndësishëm, nuk do të kthehemi në disa kohëra të shkuara, ne jemi një shoqëri demokratike. Fati ishte i tillë që unë linda në një ditë të tillë jubilare, të cilën disa prej nesh në të kaluarën e përkufizuan si ditë të shtetësisë, e shumë e përkufizuan edhe si një therje derri. Hahahaha….
Fëmijët tuaj janë rritur dhe e kuptojnë punën tuaj, a ka ndonjë prej tyre ambicie politike apo janë në një film krejtësisht tjetër?
Jam e lumtur që janë të pranishëm përveç meje dhe gruas sime. Milani (22) studion dhe punon në Shkup, jeton me qira bashkë me të dashurën dhe i uroj suksese. Veronika (19) studion për arkitekturë dhe më ngjan shumë si në karakter ashtu edhe në tipare, ndërsa Dimitari 16-vjeçar është i angazhuar me muzikë dhe studion në një gjimnaz në Kumanovë. Nuk e di nëse do të përfshihen në politikë. I inkurajoj të gjithë të rinjtë të përfshihen. Sepse veprimi social arrin një nivel më të lartë të cilësisë së personelit në shoqëri. Dhe peshën e transformimit të Maqedonisë nga një shtet i lënë pas dore, i privatizuar dhe i uzurpuar në një shtet modern, modern sipas standardeve evropiane mund ta bartin vetëm personeli i duhur.
Paralelisht me zgjedhjet presidenciale janë edhe zgjedhjet parlamentare. Sa mandate prisni?
Nuk jam duke bërë ofertë për numrin e mandateve parlamentare, por jam i sigurt se pas këtyre zgjedhjeve parlamentare do të jem forca e re politike në hapësirën tonë politike, e cila patjetër do të sjellë ndryshime thelbësore në skenën politike maqedonase.
