Vetëm në muajin e tretë mund të prezantojmë një lodër, të vendosur në mes në mënyrë që koka e foshnjës të qëndrojë në vijën qendrore. Nëse të gjitha këto lodra do t’i përdornim qysh në lindje ose do ta stimulonim vazhdimisht fëmijën me tinguj dhe objekte të papërshtatshme, ai do të bëhej shumë shpejt nervoz.
Kur një fëmijë qan, prindërit shpesh fillojnë t’i ofrojnë lodrat njëra pas tjetrës në përpjekje për ta qetësuar, gjë që zakonisht ka efektin e kundërt, fëmija vetëm qan më shumë. Stimulimi i tepërt vetëm sa rrit sasinë e informacionit që truri i foshnjës nuk mund të përpunojë.
Kjo ndodh edhe në periudhat e mëvonshme, kur foshnja me lodrat e shumta nuk di se çfarë të bëjë. Nëse e merr dhe e lë menjëherë, ndoshta nuk ka arritur një nivel të caktuar pjekurie që të mund ta përdorë, ose lodra thjesht nuk është funksionale dhe për këtë arsye e padobishme.
Kur ajo po mëson të përdorë një lodër të re, duhet t’i jepet kohë e mjaftueshme për ta zotëruar atë dhe për ta ndihmuar në këtë, fillimisht duke e mbajtur, pastaj duke e shtuar vazhdimisht kur i bie, duke treguar se çfarë mund të bëhet me lodrën.
